www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

Czy powinien jej powiedzieć? Pokusa była zbyt duża...
Chłopak nerwowo oblizał usta opierając dłonie na kulawym, drewnianym stoliku, który cicho zaprotestował wydając z siebie przeciągłe skrzypnięcie.
- Dziennik. Dziennik mojej matki. - odparł i spojrzał na dziewczynę, jednocześnie zarzucając na ramiona plecak.

Alexandra

- Zadam ci kolejne dręczące pytanie , wybac. A co w nim jest takiego ciekawego? - uśmiechneła się nie pewnie patrzac uważnie na niego.
Znowu ich wzrok spotkał się , a na jej ciele wystąpiłą gęsia skórka.

Mike Rock

Pytanie, które padło z ust dziewczyny było odzwierciedleniem pytania, które dręczyło Mik'a przez ostatnie kilka miesięcy, podczas bezsennych nocy lub pijackich wędrówek.
- Większość dziennika zajmują odręczne notatki mojej matki, opisujące treść badań oraz codzienność mieszkańców Wyspy: ich życie, zajęcia, tradycje czy obyczaje. Jednak dziennik zawiera też niezrozumiałe dla mnie pismo, którego nie potrafię odszyfrować, chociaż jestem pewien, że matka zawarła w dzienniku pewien klucz. Jednak nie potrafię go znaleźć, chociaż wielokrotnie odczytywałem wszelakie zapiski, przepowiednie związane z Wyspą, opowieści czy legendy... Gdy zdaje mi się, że już coś znalazłem, nagle okazuje się, że jest to ślepy zaułek. - odparł po dłuższej chwili powoli dobierając właściwe słowa i boleśnie zagryzając wnętrze policzka.
- Wydaje mi się, że moja matka zawarła w dzienniku wskazówki, które wskażą nam jak opuścić Wyspę...jak ją okłamać... - dodał niepewnie i wzruszył nieznacznie ramionami.

Alexandra

-Czyli on miał racje- spojrzała w ziemię obserwując swoje buty. Nowe buty które jakims dziwnym trafem , jak ulał pasowały na nią.
-Nie da sie jej opuścic?- spojrzała na niego.- A co z ludzmi z hotelu, dlaczego ich tu sprowadzono . Przeciez czlowiek który to organizował musiał dobrze wiedziec o wszystkim- wyrzuciła z siebie kazde słowo powoli.

Mike Rock

- Ja ją opuściłem Alex...więc czy nie wszystko jest tutaj możliwe? - odpowiedział jej pytaniem, na pytanie, na które tak na prawdę nie znał odpowiedzi chociaż czuł, że jest na wyciągniecie ręki. Wystarczy tylko ją dostrzec i uchwycić...
- A jakie są plany, nazwijmy go "prezesem"...sądzę, że sprowadził nas tutaj aby z grona ludzi wyznaczyć najmocniejsze jednostki, które przetrwają pewne próby, które on sam im przygotuje, np. usterka statku. - dodał i spojrzał na dziewczynę marszcząc brwi.
- Co zrobi potem? To tylko domysły...ale jest on z zawodu genetykiem...i właśnie to jest naszą jedyną wskazówką. - dodał i otwarł przed nią drzwi.

Alexandra

-Mike , jest szansa żeby ich uratowac?- zapytała powaznie wychodzac ostrożnie z domu.
Cholerna noga , gdy tylko doja do hotelu zrobi sobie powazny okład z lodu.

Mike Rock

- Nie wiem. - odparł po dłuższym czasie, lekko się krzywiąc. Przyznanie się do niewiedzy zawsze przychodziło mu ciężko, jednak dziś było równe ze skazaniem owych ludzi na śmierć.
To dlatego słowa: "nie wiem" wypowiedział cicho i jakby z roztargnieniem, wpisując równocześnie kod i przechodząc przez ogrodzenie.
- Jak Twoja noga? - zapytał aby zmienić temat, co raczej nie było dobrym pomysłem.

Alexandra

- Już dobrze -uśmiechneła sie. No dobra troche sklamała ale tylko troszeczke. Wkoncu było juz lepiej.
Zaczeła zastanawiac sie nad tą cala zaistniała sytuacja

Mike Rock

Gdy doszli do owej skały, która była tajemnym przejściem do obozu, chłopak bez większego zastanowienia wypowiedział jedno ważne słowo, które sprawiło, że skała osunęła się ukazując niewielkie, wąskie przejście.
Chłopak po raz ostatni spojrzał za siebie i wydawało mu się, że dostrzega jakiś dziwny dym, a może była to mgła - który unosił się ponad koronami lasu.
- Kiedy dojdziemy do obozu musisz być ostrożna, Alex...nikomu nie ufaj. - wyszeptał przechodząc równocześnie z nią przez przejście, a że było wąskie (co już wiadomo) ramię chłopaka lekko otarło się o ramię ciemnowłosej. Tak, że prawie przylgnęli do siebie.
[dżungla]