www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

- Nie jestem pewny...przecież to jest niemożliwe...a może jednak... - wyszeptał, a w jego głosie pojawiła się nerwowa nuta. Wiadomość o tatuażu sprawiła, że chłopak całkowicie zapomniał o bólu, aż do momentu, gdy gwałtownie pochylił się nad biurkiem aby zerknąć do dolnej szuflady, a jego ciało przeszyła nagła fala, paraliżującego bólu. No tak...zapomniał o ubraniu pasa, który nadal widniał na oparciu krzesła.
Chłopak cicho zaklął i wyjął z szuflady jakiś pogięty plik kartek oraz pogryziony przez byłego właściciela - ołówek.
- Dwie rozłączone połówki muszą stworzyć całość.. - mruknął sam do siebie podchodząc do dziewczyny i opierając kartkę na ścianie, aby móc swobodnie zerkać na tatuaż.

Alexandra

- O czym ty mówisz -zapytała rozumiejąc poszczególne słowa.
-Czy jest coś o czym powinnam wiedzieć?-zapytała , trochę oburzyło ją to że nie uzyskała odpowiedzi na swoje pytania. Odwróciła się na chwilke i spojrzłą na niego.
-Dlaczego go przerysowywujesZ?

Mike Rock

Przerwał. Jakby dziewczyna przyłapała go na czymś intymnym, nieprawidłowym... Ołówek w jego dłoni zadrżał, a sylwetka przygarbiła się. Przez chwile zdawało mu się, że dostrzega w oczach Alex oburzenie i upór, który tak często widniał w oczach Daniela. W tej chwili był zdolny wyznać jej prawdę i błagać o wybaczenie - jednak tego nie zrobił. Jedynie boleśnie zagryzł wnętrze policzka i nerwowo poprawił czarne rzemyki, które widniały na jego lewym nadgarstku - zasłaniając bliznę w kształcie gwiazdy.
- Ja...może to coś ważnego... - wymamrotał nie patrząc na nią. Była pierwszą osobą, którą okłamywał z poczuciem obrzydzenia do własnej osoby. - Popytam o niego osoby w obozie...

Alexandra

Stanęła zbyt blisko niego. Zobaczyła zarys wszystkich mięśni. Znowu poczuła to dziwne uczucie. Czyżby to jej imponowała?
Odwróciłą się plecami do niego.
-Niech będzie , szkicuj dalej- powiedziała cicho.

Mike Rock

Pragnął wziąć jej słodką twarz w dłonie i błagać o przebaczenie... Błagać, aby zabrała z jego serca ciężar, który nosił od kilku miesięcy - cholerne poczucie winy, które powracało każdej nocy. Nie myślał wtedy trzeźwo; zatracał granice między snem, a rzeczywistością.
A jednak znowu zrobił coś całkowicie innego - w milczeniu zaczął szkicować kolejne fragmenty, mozolnie wykonanego tatuażu. Aby skończyć kilkadziesiąt minut później, gdy zdrętwiał mu kark, a nadgarstki bolały od nieprzerwanej pracy. Szkic nie wyglądał jak arcydzieło...raczej jak szybka, nerwowa kopia.
- Gotowe... - mruknął i spojrzał na kartkę, marszcząc nieznacznie brwi. Powinien odwrócić uwagę dziewczyny od zaistniałej sytuacji.

Alexandra

Poprawiła bluzkę i odwróciła się spoglądając na niego. Lubiła tak wpatrywać się w jego twarz.
Czasami jednak zdawało się jej , ze on wie o wiele więcej niż mówi. Że coś ukrywa głeboko w środku.
Po trzasła głową i rozczesala palcami mokrę włosy.
-Dlaczego oni mi go zrobili?

Mike Rock

Chłopa cicho odchrząknął i nerwowo potarł blady policzek, na którym widniały ciemne smugi z ziemi. Ostrożnie usiadł na brzegu łóżka, starając się nie skrzywić, co było wręcz mistrzowskim wyczynem w owej chwili.
- Nie sądzę, aby zrobili to ludzie z obozu czy sam John. - chłopak powoli spojrzał na Alex, starając się równocześnie utrzymywać nienaturalnie prostą sylwetkę.
- Może tatuaż pojawił się wraz z przybyciem na Wyspę? - zasugerował starając się, aby jego głos zabrzmiał zdawkowo.

Alexandra

Spojrzała na niego dziwnie,.
-Przecież...- nie dokończyła swojej myśli. Teraz dopiero do niej do trafilo. Tu natej wyspie jest tak jak w tych ksiażkach co czytala , wszystko jest możliwe.
-Tylko dlaczego- usiadla na ziemi i zamyslila się

Mike Rock

- Może... - przerwał nie odrywając wzroku od twarzy dziewczyny, w której widział inną, starszą, tak podobną do niej osobę.
- ...może ma to jakieś znaczenie? Może Wyspa chciała Ci coś przekazać? - wyszeptał gorączkowo, ostrożnie wstając. Po chwili trzymał już w dłoni znienawidzony pas, który wymuszał na nim prostą sylwetkę.

Alexandra

-Ale co, przecierz jestem nikim- mrunkeła i spojrzala na pas który trzymał w dłoni.
-Co to?-spojrzła na niego badawczo. Zaniepokoiło ją to

Mike Rock

- Nie jesteś "nikim"...nie tutaj, Alex... Jeżeli Wyspa pozwoliła Ci tu dotrzeć, naznaczyła Cię, to musisz mieć dla niej jakieś znaczenie. Twoje przeznaczenie musi być związane z losem Wyspy. - wyszeptał wpatrując się we własny, zniekształcone odbicie w szklanym zwierciadle. Te odpowiedziało mu szyderczym uśmiechem oraz kpiną wymalowaną w oczach.
- A ten pas... - zaczął powoli zapinać guziki czarnej koszuli. - ...pomaga mi przetrwać pewien okres czasu, który powinienem spędzić na bezczynnym leżakowaniu. - dodał z nutą goryczy w głosie ,spuszczając spojrzenie na własne dłonie.

Alexandra

-To na pewno jakaś pomyłka -wyszeptała wpatrując się uważnie w niego.
TO co mówił było , dziwne no i raczej nie do przyjęcia. Zaplotła wilgotne włosy w warkocz , w efekcie gdy sie wysuszą i ona je rozpuści będą lekko falowane.
-A co sprawiło że musisz go nosić?- usiadła obok niego, miała nadzieje że uzyska odpowiedż

Mike Rock

Co miał jej powiedzieć? Że kilka miesięcy temu, podczas kolejnej misji zdążył się wypadek, podczas którego on został ranny, a jej ojciec zginął osierocając jedyną córkę? Że to on powinien zginąć, a nie Daniel?
- Miałem wypadek...potrącił mnie samochód. Nic poważnego. - odparł po dłuższej chwili, uparcie patrząc przed siebie, co mogło być sygnałem, że kłamie. Tak na prawdę, chłopak zdradził tylko połowę prawdy...a raczej ją naciągnął.

Alexandra

Przyjrzała mu się uważnie , ale się nic nie odpowiedziała , w zamian za to tylko go pozdrowiła.
-To życzę ci powrotu do zdowia- uśmiechnęła się lekko. - Masz ochotę na ciepłą herbatę i kolacje? - zaproponowała , chciała się odwdzięczyć za to co robi chociaż w jakimś jednym procencie.

Mike Rock

Nagła zmiana tematu była niczym zbawienie, które nagle zostaje nam zesłane z niebios i za które za niedługo będziemy musieli podziękować.
- Z miłą chęcią. - odparł i niepewnie spojrzał na dziewczynie. Zauważył, że zachowywał się przy niej niczym skończony idiota, a jego myśli wciąż zaprzątały egoistyczne słowa, których ni potrafił się pozbyć.