www.thecostam.fora.pl

Alexandra

Odsunęła się od niego i wstała.
-Że co masz na myśli? Że jestem zbyt słaba? Za taką mnie masz?- pokręciła głową.
-Za głupią pustą dziewczynkę? -spojrzała na niego. No nie sądziła że za taką ją ma, otarła ze wściekłością łzy.

Mike Rock

- Nie... - prawie wykrzyczał to jedno słowa, patrząc jak dziewczyna powoli wstaje i ze złością ociera łzy, które niekontrolowanie nadal spływały po zarumienionych policzkach.
- Nigdy bym tak o Tobie nie pomyślał, Alex. Wiem, że pragniesz zemsty, jednak ona nie jest tutaj rozwiązaniem. Musimy myśleć o dobru innych ludzi, a nie o własnych pragnieniach!! - ostatnie słowa wykrzyczał już sam nad sobą nie kontrolować. Czyż to nie te słowa powtarzał mu sam Daniel, gdy wychodzili na pierwsza, wspólną akcję? Dobro ludzi jest ważniejsze, niż Twoje własne, prywatne problemy.

Alexandra

-No to na co my jeszcze czekamy!? szukajmy tego portalu uratujmy tych ludzi a potem bede mogła się zając własnymi sprawami!-jeżeli on mógł podnieś swój ton głosu to ona też. Wcale już nie zależało jej na swojim życiu. Wolała zemstę. Łzy płyneły jedna po drógiej.

Mike Rock

Może czuł się podle, jednak jej słowa sprawiły, że na jego - zwykle blade - policzki wystąpiły bladoróżowe plamy, które oznaczały tylko jedno: brak kontroli nad własnym zachowaniem (ślepa furia).
- Proszę bardzo!! - warknął i dopiero po chwili uświadomił sobie, że to ich kolejna, bezsensowna kłótnia. Krzywiąc się podniósł z ziemi dwie, pogięte kartki i położył je na niewielkim, drewnianym stoliku.
- Powiadom mnie, kiedy już przetłumaczysz ten tekst i zrozumiesz co na prawdę przedstawia ten tatuaż!! - dodał oschle i ze złością rzucił mokry ręcznik na pościel.
Po chwili rozległ się odgłos zamykanych drzwi, a on sam znalazł się na pustym korytarzu. Dopiero wtedy zaczął żałować, iż tak się zachował względem jej...jednak czy miał wybór?
- Zasłużyła na to. - mruknął pod nosem, jednak to nie polepszyło jego samopoczucia.

Alexandra

Spojrzała na drzwi. A niech sobie idzie , jeśli nie potrafi chociaż troche zrozumieć tego co ona czuję.Zrzuciła ręcznik z łózka i położyła się w nim . Pozwoliła łzą bezkarnie płynąć.

Mike Rock

Chłopak ze złością kopnął w maleńki, drewniany stolik, który stał w kącie korytarza tuż przy okrągłym oknie, które wychodziło na lazurowy ocean. Tym czynem jedynie pogorszył swoją - już i tak parszywą - sytuację. Do bólu żeber dołączył ból dużego palca u nogi.
- Niech to szlach... - warknął i uderzył lekko czołem w zimną ścianę, przymykając jednocześnie oczy. Był wściekły: na nią...na nich...nie!! Tylko na siebie.
Już po chwili siedział w pokoju i przekartkowywał - po raz kolejny tego dnia - dziennik matki, jakby tam mógł znaleźć rozwiązanie.
- To Twoja wina!! Twoja!! - prawie krzyknął i rzucił ową książeczkę, w skórzanej oprawie na ziemię. - Nie zostawiłaś mi żadnej wskazówki...ciągle zagadki, poszukiwanie...a to wszystko nic niewarte!!

Alexandra

Otarła ze wściekłością łzy, już miała dość tego klejenia się.
Co ona sobie wyobrażała? Przynajmniej się wyżył na niej przynajmniej wypomniał jej swoje emocje.

Mike Rock

Chłopak opadł na łóżko, które cicho zaprotestowało wydając z siebie przeciągłe skrzypnięcie, co jedynie pogłębiło irytację Mika.
- Oh...zamknij się!! - warknął i schował twarz w poduszce, której czerwony kolor doprowadzał go do furii, gdyż przypominał mu barwę sukni Alex.
Stał, w który popadł można było nazwać otępieniem...jedynie czasami poruszał nogą lub ręką, prostując ją...był niczym marionetka.

Alexandra

Wstała z łóżka. Nie wytrzymała.
-Musze go przeprosić- spojrzała w ziemię i rzygryzła warge. Szybko zabrała szkice i wyszłą z pokoju.
A kiedy już staneła przed jego drzwiami zapukała.

Mike Rock

Chłopak nie wiedział kiedy zasnął...kiedy oddał się w spokojne ramiona Morfeusza, odseparowując się od rzeczywistości i wszystkich trosk.
Nie usłyszał więc cichego, nieśmiałego pukania ciemnowłosej, jedynie przewrócił sie na drugi bok przyciskając zaczerwieniony policzek do poduszki.

Alexandra

-Mike przepraszam- wyszeptałą i zapukała , a kiedy kolejny raz nikt się nie odezwał już chciała się odwrócić i odejsc ale nacisneła klamkę. Dziwnę. Drzwi były otwarte. Weszła i zobaczyła jak chłopak śpi. Uśmiechnela się delikatnie.

Mike Rock

Dziennika nadal leżał na ziemi w miejscu, gdzie został porzucony przez chłopaka - niczym niechciany szczeniaczek. Jasne kartki oznaczone czarnym tuszem doskonale ze sobą kontrastowały, jak i srebrna pieczęć ze skórzaną, wytartą okładką.
Chłopak mruknął coś niewyraźnie przez sen, a ciemne kosmyki włosów opadły mu na zamknięte powieki.

Alexandra

Położyła szkice na biurku i wzięła w dłonie dziennik , usiadła na brzegu łóżka i zaczełą go uważnie przeglądać czekając az Mike sie zbudzi.

Mike Rock

A on jedynie ponownie wymamrotał coś pod nosem i przewrócił się gwałtownie na drugi bok - tak, że łóżko znowu głośno zaprotestowało - a on znalazł się twarzą do ciemnowłosej. Na jego bladym policzku widniało czerwone znamię, w miejscu gdzie jeszcze niedawno trzymał dłoń.

Alexandra

Odgarnęła mu włosy z oczu i uśmiechneła sie szerzej. Tak słodko wyglądał gdy spał. Przerzuciła kolejną kartkę i nagle zobaczyła jakieś dziwne ale znane jej pismo!
Tak rozumiała je.
-Mike obudz się- wyszeptała mu blisko ucha. Nie chciała go budzić.