www.thecostam.fora.pl

Alexandra

-Spokojnie- uśmiechneła sie widząc jak usiłuje przetłumaczyć tekst. Wiedziała że mu sie uda . Uważnie obserwowała jego ruchy i kartki spadajace na ziemie.

Mike Rock

Po chwili kilkanaście pokreślonych kartkę wylądowało na ziemi, z gracją wirując w powietrzu. Niektóre wpadały pod meble, a zaś inne wprost pod drobne stópki Alex, jakby tylko czekała aż ta je podniesie.
- Mam!! - chłopak odsunął gwałtownie krzesło i wstał machając jedną kartką, na której widniały plamy z czarnego tuszu (takie same jak na jego palcach i policzkach)

Alexandra

Wstała i przytuliła go mocno.
-BRAWO!- wykrzyczała radośnie , wkoncu tłumaczył to dobrą godzinę. I nagle staneła tylko z niesmiałym usmieszkiemna twarzy.

Mike Rock

"Gdy dwie, przed laty rozłączone połówki spotkają się i stworzą całość, nadejdzie czas niepewności. Ciemność i jasność spoją się, ukazując drogę przeznaczenia, która wskaże im legendarny portal. Jednak strzeż się, gdyż czeka tam na Ciebie zagłada. Zdrada i śmierć, czyhają w zakątkach mrocznego serca... Jednak to miłość będzie waszym ostatnim wrogiem."

To ten tekst usłyszała Alex z ust chłopaka, który wymawiał je powoli, jakby nie był ich pewny.
- Ostatnie zdanie...nie jestem jego pewny. Miłość wrogiem? - mruknął i spojrzał na ciemnowłosą.

Alexandra

- To raczej nie onas- zdziwiła sie analizując powoli każde słowo tej opowiastki?

Mike Rock

- "Gdy dwie, przed laty rozłączone połówki spotkają się i stworzą całość, nadejdzie czas niepewności." - pierwsze zdanie by się zgadzało. Chodzi tutaj za pewne o dwie, pasujące do siebie połówki tatuaży. Twój musiał się okazać, gdy znalazłaś się na Wyspie!! - na blade policzki chłopaka wystąpił niezdrowy rumieniec, gdyż nagle wszystko zaczęło się układać, pasować do siebie niczym kawałki układanki.
- Ciemność i jasność... - mruknął spoglądając na kolejne słowa wyroczni. - Jak nazwał Cie ten obłąkany starzec? - zapytał nagle pocierając czoło.

Alexandra

- córką słońca- powiedziała cicho.- i chyba powinieneś to zobaczyć- usiadła i podwinełą nogawke spodni.Ukazało się zwykłe znamie w kształcie troche rozmazanego słońca.

Mike Rock

Czemu on w tym właśnie momencie nie ściągnął skórzanego rzemyka, który szczelnie zasłaniał jego lewy nadgarstek, tak aby nikt nie mógł dostrzec blizny w kształcie gwiazdy? Może nadal huczały mu w głowie słowa obłąkanego starca, które nie mogły być prawdą (chociaż w głębi duszy tego właśnie chciał - czyż nie byłe egoistą?).
On jedynie kucnął przed nią i delikatnie, opuszkami palców musnął znamię w kształcie słońca.
- Ciemność i Jasność... gdybyśmy założyli, że Ty to Jasność, a ja to Ciemność, wtedy to wszystko miało by sens... - mruknął i spojrzał na dziewczynę.

Alexandra

-A jak można przetłumaczyć inaczej , ostatnie zdanie?- zapytała spoglądając na niego.

Mike Rock

- "Jednak to miłość będzie waszym...ostatnim..." - tutaj przerwał i potarł niezdrowo zarumieniony policzek mamrocząc coś pod nosem. - ...waszym ostatnim ratunkiem. - dokończył i spojrzał na ciemnowłosą. Owe słowa wydawały mu się oczywiste, a jednocześnie niemożliwe. A może nie chodziło tutaj o miłość kobiety i mężczyzny, a o miłość rodziny?

Alexandra

Nic nie powiedziała , nie wiedziała co o tym myśleć. "miłość ratunkiem" Ale czyja miłość. Kogo do kogo, zmieszana zagryzła nerwowo wargę i spojrzała w ziemię.

Mike Rock

- Wyrocznie, proroctwa, stare legendy...dość często rozumiemy ich słowa błędnie, może i tym razem tak jest. - mruknął powoli wstając. Tak...i on sam pragnął znaleźć właściwe rozwiązanie z tej dziwnej i krępującej chwili. Może nie powinien wypowiadać tych słów na głos?
- Jak na razie najważniejsze jest to, ze odnaleźliśmy cel naszej wyprawy. - dodał pragnąc odwrócić uwagę Alex o owego tekstu.

Alexandra

-Kiedy chcesz go odnaleść?- zapytała spogladajac na niego uważnie cieszac sie małą zmiana tematu.

Mike Rock

- Na początku musimy się upewnić, że Ci wszyscy, niczego nieświadomi ludzie są bezpieczni. - mruknął i zacisnął dłonie w pięści. - Może poczekamy parę dni i postaramy się odgadnąć plany naszego "prezesika" - dodał z nut goryczy w głosie.

Alexandra

Dobrze - zgodziła się choć już chciała zobaczyć ten cały labirynt. Ciekawiło ją jaki on jest. Niebezpieczny? A może w nim nic niema?