www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

Decyzja zapadła. Powie jej...po prostu wyzna jej kolejną część prawdy. Włoży jej w dłoń kolejny kawałeczek układanki i będzie z fascynacja patrzał co z nim uczyni. Bo czy nie na to zasługuje?
Mike wybiegł z pokoju podskakując na jednej nodze, a jednocześnie pospiesznie zapinając guziki bladoniebieskiej koszuli, którą niechlujnie włożył do spodni nie zauważając, że zapiął ją krzywo. W dłoni ściskał dwa szkice wymachując nimi niczym szaleniec. A gdy zbiegał po schodach uświadomił sobie własną głupotę oraz gwałtowność. A jeżeli jego przypuszczenia okażą się błędne? Jeżeli to nie ona jest kluczem? Może jedynie sobie to wmówił...
Jego rozmyślania przerwał głos Henrego, który z głębokim szacunkiem żegnał się z dziewczyną, która - co bardzo dotknęło chłopka - wyglądała na szczęśliwą. A on w ten samej chwili pragnął, aby owy uśmiech zniknął z jej twarzy... Chciał sie wycofać, jednak ta go już ujrzała...

Alexandra

Jej uśmiech poszerzył się widząc Mike.
-Chodz, czekałam na ciebie- powiedziała i przyjrzała mu się dokładnie. Źle zapięta koszula, niedbale "wrzucona" za spodnie, i jakieś kartki w ręku.
Wyglądał co najmniej szalenie.

Mike Rock

Jednak uśmiech szaleńca, który jeszcze przed chwilą widniał na twarzy chłopaka - zniknął, a zastąpił go wyraz zniesmaczenia, a może nawet zazdrości, którą nie zdołała dokładnie ukryć pod maska obojętności.
- Kto to był? - zapytał dosyć zaczepliwe, jakby miał do ciemnowłosej jakąś głęboką urazę.

Alexandra

Zamknęła drzwi i spojrzała na niego.
-Producent muzyczny, zrobić ci czegoś do picia?- zapytała wchodząc do małej kuchni która była częścią salono-sypialni . Cieszyła się że znów dostała szansę go widzieć.
Starała się to ukryć.

Mike Rock

- Nie dziękuje - mruknął dość oschle, czego po chwili pożałował dostrzegając zaskoczenie w bursztynowych oczach dziewczyny. Czuł się, tak jakby ponownie zawiódł jej zaufanie - a tym samym zaufanie Daniela. Przecież to nie jej wina, że oślizgły potwór zazdrości ryczy wściekle w jego sercu pragnąć aby Alex chociaż na chwilę poczuła to co on.
- Chciałem Ci coś pokazać. - dodał szybko, chcąc odwrócić uwagę od własnego, chorego zachowania.

Alexandra

Zdziwiło ją jego zachowanie. Czyżby był zazdrosny o człowieka z którym się minął?
O młodego i przystojnego Henrego? Ale przecież Alex nawet nei zwróciła uwagi na urode młodzieńca , gdyż Mike oślepił jej oczy.(XD)
-Co chciałeś mi pokazać-zapytała siadając na krześle i wiercac mu dziurę w jego ciele swoim wzokiem.

Mike Rock

Czy czuł się speszony czując na sobie badawcze spojrzenie dziewczyny, które sprawiało, że fale ciepła rozchodziły się po jego ciele, a dłonie dziwnie drżały - jak wtedy, gdy po raz pierwszy poczuł w dłoni chłód broni oraz ciepło ludzkiej krwi.
- Spójrz na to, proszę. - rzekł starając się aby jego głos zabrzmiał obojętnie, a nawet nonszalancko, gdy kucnął przed ciemnowłosą. i wręczył jej dwa szkice.

Alexandra

Wzięła kartki do ręki .I zaczęła badawczo spoglądać na nie.
-Czy to nie jest ten tatuaż?-zapytała spoglądając na niego. A kiedy to zrobiłą ich oczy zetknęły się dlatego szybko powróciła wzrokiem na kartki .- Ej, jakby tak je połączyć...

Mike Rock

- ...stworzą całość. - dokończył za dziewczynę wpatrując się w jej smukłe, drobne dłonie, które kurczowo zaciskała na dwóch, pogniecionych kartkach; w bursztynowe oczy, które robiły sie coraz większe kiedy Alex zrozumiała co trzyma w dłoni.

Alexandra

-Mike, a ten 2 szkic to?- podniosła wzrok i znó spojrzała na niego . Tym razem pewniej.
Jej głos lekko zadrżał. Czyżby ktoś inny nosił podobny tatuaż do niej?

Mike Rock

- ...to tatuaż, który nosi osoba, na którą patrzysz, Alex. - odparł po dłuższej chwili wahania, wpatrując się w słodką twarzyczkę dziewczyny. Nagle, sprawa złączonych tatuaży wydawała mu się dziwnie błaha i nieważna, gdy wyszukiwał nowych atutów jej urody.

Alexandra

Chciała dotknąc dłonią jego policzek i opuszkami palców pogładzić jego twarz. Jednak powstrzymała się.
-Co to oznacza? Że się łączą? i co one przedstawiają?- i znowu w jej małej główce rodziło się tysiące pytań.
Toneła w jego oczach.

Mike Rock

Przez dłuższą chwilę nie potrafił zebrać myśli i ułożyć krótkiego, poprawnego zdania. Czyżby uniemożliwiała mu to bliskość dziewczyny?
- Jest pewna legenda, która opowiada o pewnym portalu, który pozwala opuścić Wyspę. Jednak według legendy zaginął on setki lat temu, a miejsce jego spoczynku nie jest znane. - rzekł po chwili wpatrując się w dwa szkice. - Sądzę, że tatuaż jest pewnego rodzaju mapą, która wskaże nam miejsce, w którym znajduje się portal. Jednak nie jestem pewien...nie potrafię odczytać tego pisma...

Alexandra

- A może jest, istnieje jakiś klucz do rozszyfrowania go? Może ktoś z twoich znajomych będzie znał to pismo?- znowu zadała kilka pytań na raz. Kilka dni temu wydało by się jej to głupstwem , nonsensem. Ale dziś zrozumiałą że wszystko jest możliwe.
Wiedziała że teraz jest w stanie we wszystko uwierzyć. No może tylko w jedną rzecz nie.Że Mike kiedyś zrozumie to co do niego czuje. Dlatego zamiast narażać się na wygłup , wolała zatrzymać to dla siebie na zawsze , i tylko teraz rozkoszować się jego zapachem , jego wyglądem i tymi oczami.

Mike Rock

Gdy chłopak zacisnął smukłe palce muzyka na pogiętych, lekko potarganych kartkach, przypadkowo jego dłoń musnęła drobną dłoń ciemnowłosej. Odczuł jej dotyk, prawie tak jakby jego skóra płonęła. Sama jej bliskość wywoływała u niego u niego to dziwne uczucie, jakby uderzała w niego fala gorąca, spalająca się w popiół; uniemożliwiająca swobodne oddychanie. Był niewolnikiem swoich uczuć...
Czyżby Mike wciąż starał się przekonać sam siebie, że owe uczucie jest tylko głupim wybrykiem wyobraźni? Że owy pociąg, który czuje do jej osoby jest niewinny, dziecinny?
- Nie Alex... - mruknął nie cofając dłoni. Nie potrafił...jej dotyk go sparaliżował. - Jedyną osobą, która mogła znać to pismo była moja matka, jednak jej dziennik nie zawiera żadnej wskazówki. Żadnej. - ostatnie słowo wypowiedział z nutą goryczy.