www.thecostam.fora.pl

Alexandra

-Odwal się od niego!- krzyknęła głośno nie mogąc już patrząc na to co robi ten obrzydliwy facet. Nienawidziła go z całych sił.Zagryzła mocno wargi by wiecej słów nie wyrwało się z jej ust.

Mike Rock

- Widzę, że już lepiej panujesz nad swoim gorącym temperamentem. - mruknął z wyraźnym zadowoleniem, nie o mieszkając na odchodnym przygnieść krwawiącej rany chłopaka i zarechotać złowieszczo.
- Ojciec byłby z Ciebie dumny, Alex...o tak... - mruknął biorąc jej twarz w dłoń i obracając w swoją stronę.

Co w tym czasie robił Mike? Szarpał się na ziemi, a raczej wił z bólu i wściekłości, która zalała jego serce i umysł. Pragnął zacisnął dłonie na chudej szyjce mężczyzny i usłyszeć jak ten błaga o litość.

Alexandra

-Zginiesz marnie- wysyczała mu prosto w twarz wyrywając głowę z jego objęć.- I nie dotykaj mnie!- Bała się, bardzo się bała. Zerknęła na Mike, w duszy modliłą się by jakimś cudem udało mu się uwolnić. Jej serce biło bardzo szybko.

Mike Rock

- Tak? A kto mnie zabije? Chyba nie Ty ślicznotko... - wyszeptał szyderczo i powoli, wzdychając wręcz z erotyczną przyjemnością, zsunął ramiączko sukienki, którą Alex miała na sobie.
- Nie dotykaj jej!! Słyszysz?! Nie dotykaj!! - krzyk chłopaka jedynie wywoła, kolejną fale szaleńczego śmiechu oraz spowodował, iż "prezes" jak na złość, z wyraźną lubością dotknął policzka dziewczyny.

Alexandra

Szybko poprawiła ramiączko i cofneła się. Jej serce zabilo jeszcze szybciej. Czy to możliwe? O tak.
-Zostaw mnie- krzykneła, jednak strach powoli paraliżował ją.

Mike Rock

Po raz kolejny w ciągu paru minut, mężczyzna roześmiał się szyderczo i zbliżył do ciemnowłosej, tak że jego miętowy oddech musnął jej blady, słodki policzek.
- Teraz nikt nam nie przeszkodzi, Alex. - jej imię wypowiedział z erotyczną subtelnością, wypuszczając z ust powietrze.
Może właśnie dlatego nie zauważył, iż Mike zdołał podnieść się na nogi - lekko zataczając na ściany, niczym człowiek pijany i podejść na tyle blisko, iż mógł zarzucić na szyję mężczyzny związane dłonie.

Alexandra

Szybko wstała z łozka.
-Mike!- krzyknęła spoglądając na ich szarpaninę. Nie miała pojęcia co zrobić.

Mike Rock

- Weź broń!! - wychrypiał podczas szarpaniny, coraz silniej zaciskając chłodne więzi śmierci na szyi "prezesa", z którego ust wydobywały sie już jedynie niezrozumiałe dla nikogo słowa, gdy dusił się własną śliną usilnie łapiąc powietrze.

Alexandra

Złapała broń , która leżała na łózku w obie dłonie i wycelowała w prezesa patrzac na Mike.

Mike Rock

I właśnie wtedy - czas jakby stanął, zatrzymał się - a oczy chłopaka i prezesa spoczęły na ciemnym wylocie lufy, jednocześnie szarpiąc się i zmagając ze sobą. Czy dziewczyna strzeli?
- Nie rób tego, Alex... - rzekł gorączkowo Mike przytrzymując mężczyznę, któremu gruba linka wżynała się w skórę na szyi. - On nie jest tego wart.

Alexandra

-Mike on nie zasługuje na życie- wyszeptała, a po jej policzku spłynęła łza. Ten człowiek zabił jej ojca. Połozyła palec na spuście. Ale czy da rade.

Mike Rock

- On nie jest tego wart, Alex!! Tylko on wie, gdzie jest bomba!! - mruknął czując jak kościste palce mężczyzny zaciskając się na jego nadgarstkach, próbując sie uwolnić.

Alexandra

Spuściła bron i kiwnęła głową.
-Ale tylko jeden zły ruch-powiedziała podchodzac do Mike.

Mike Rock

Chłopa ostrożnie wyjął broń z drobnej, drżącej dłoni ciemnowłosej, jakby się bał, że ta zaraz zmieni decyzję tym bardziej, że "prezes" oblizał zakrwawione usta i spojrzał na nią szyderczo.
- Nie potrafiłabyś mnie zabić..jestem zbyt cenny.. - wymamrotał z mściwą satysfakcją spoglądając na koniec lufy, którą Mike skierował w kierunku jego skroni.

Alexandra

Alex spoliczkowała mężczyzne dość mocno.
-Mylisz się- powiedziała patrzac na niego z jeszcze więkrza nienawiścią.