www.thecostam.fora.pl

Mike Rock

Mężczyzna jedynie się roześmiał i splunął pod nogi chłopaka, spoglądając na niego z wyraźną nienawiścią i szaleństwem.
- Nie znajdziecie jej...wkrótce wszystko wybuchnie, a ogień pochłonie wszystko!!
- Gdzie ona jest? - chłodna lufa spoczęła na skroni mężczyzny, który rechotał dławiąc się własną skrwawioną śliną.
- Myślisz, że Ci powiem? Jesteś tak samo naiwny jak jej ojciec!!
- Gadaj!! Gdzie jest ta cholerna bomba!? - warknął Mike czując jak drży mu dłoń, a krew pulsuje w żyłach coraz szybciej.
- Bo co? Zabijesz mnie? Wtedy nigdy nie odnajdziecie broni i wszyscy zginą!!
- Twoje życie nie ma już dla mnie wartości. Dla już dawno jesteś trupem. - wyszeptał chłopak kładąc palec na spuście.

Alexandra

Spojrzała nerwowo na Mika a potem na prezesa niewiedziałą co robić.

Mike Rock

- Nie zrobisz tego...nie możesz!! - głos prezesa brzmiał coraz mniej przekonująco szczególnie, gdy Mike położył palec na spuści.
- Chcesz sie przekonać? - mruknął podchodząc bliżej i przekrzywiając głowę, niczym kukiełka w rękach swego stwórcy.
W tym samym momencie cisze przerwał strzał, a z ust prezesa wydobył się krzyk bólu i wściekłości.
- Masz rację...na razie Cię nie zabiję.- mruknął chłopak patrząc jak mężczyzna wije się z bólu i ściska postrzeloną nogę.

Alexandra

-Mamy coraz mniej czasu- mrukneła spogladajac na Mike. Czy ona dałą by rade kogoś zabic? Chyba nie/

Mike Rock

- Mów!! - warknął i bez sumienia, jakby w owej chwili pozbył się wszelkiej cząstki człowieczeństwa, uderzył zakrwawioną ranę mężczyzny, chociaż sam ledwo trzymał się na nogach. - Gadaj!! Gdzie ukryłeś bombę?! - po raz kolejny stopa Mike wylądowała na ranie postrzałowej, a prezes zawył z bólu.
- Dosyć...powiem Ci...
- Gdzie ona jest?
- Pokój numer 815, ostatnie piętro...błagam...

Alexandra

-Mike rozbrojisz ją?- zapytała patrzac uważnie na mine chłopaka.

Mike Rock

- Nie wiem...zależy ile mamy czasu. - odparł wychodząc z pokoju i jedynie zerkając na wijącego się z bólu prezesa, z którego ust popłynęła dobrze znana wiązanka przekleństw, którą chłopak skwitował krótkim grymasem.
- Jednak Ty nie pójdziesz ze mną, Alex - dodał nim ta zdołała cokolwiek powiedzieć i wręczył jej dziennik oraz kilka kartek.

Alexandra

Wyszła zaraz za nim.
-Mike idę , nie zostawie cie samego- powiedziałą patrzac na niego.

Mike Rock

- Nie... - zaprotestował, może nawet zbyt gwałtownie spoglądając na nią z jakimś dziwnym błyskiem w oczach. - Musisz opuścić ten budynek...i to już, natychmiast!! - dodał podnosząc głos.

Alexandra

Mike gdzie sie spotkamy?- zapytałą patrzac na niego przerazona

Mike Rock

Czyżby dostrzegł w jej oczach ziarenko strachu i troski o jego osobę? A może właśnie TO chciał dostrzec...chciał poczuć, że komuś na nim zależy..że ktoś jeszcze będzie czekał...
- Na zewnątrz...oddal się od hotelu jak najdalej... - mruknął po krótkiej chwili gapienia się na jej śliczną twarz.

Alexandra

Skineła a po jej policzku popłynęła łza.
-Mike, błagam uważaj na siebie , błagam!- krzykneła i odwórciła sie udajac do wyjscia

Mike Rock

Nigdy nienawidził jak ktoś płakał...w takich sytuacjach najczęściej wychodził lub po prostu uciekła, byleby nie przebywać z taką osobą w jednym pomieszczeniu - jakby była to jakaś choroba zakaźna... Jednak teraz ta symboliczna łza była, niczym kilka słodkich słów, których nigdy nie usłyszy z JEJ ust. Egoistyczne szaleństwo.

Chłopak ruszył przed siebie biegiem licząc pokoje...
- 810...811...812...813...jeszcze trochę...815!! - z jego ust wyrwał sie zduszony okrzyk, gdy wszedł do pokoju, a jego spojrzenie zatrzymało się na maleńkim ekraniku profesjonalnie wykonanej bomby. Czyżby jego wejście sprawiło, że licznik zaczął się szybciej kasować?

Alexandra

Wybiegła w sporą odległośc ale taką by widzieć hotel.
-Mike wróć- powtarzała wciąz.

Mike Rock

Licznik zdawał się żyć własnym, niekontrolowanym systemem, który co sekundę skracał czas istnienia owego budynku, jak i wszyscy przebywających w nim osób.
- Cholera. - mruknął chłopak patrząc na kilka, kolorowych drucików. Każdy z nich mógł zdetonować jak i rozbroić bombę. Tylko który był właściwy?

10...9...8...
"Dalej!! Myśl Mike!!"
7...6...5...
"Musze uciekać..."
4...3...
"Rusz się!!"
2...1...

ładunek zdetonował się, a siła wybuchu spowodowała, że Mike wręcz "wyleciał" - razem ze szczątkami szyby - w stronę basenu.